De Stichting Limburgse Kastelen gaat uit van drie manieren waarop naar gebouwd erfgoed kan worden gekeken:

1. een reservoir van cultuurhistorische waarden: fysieke en planologische instandhouding.

De SLK wil de instandhouding van de onvervangbare cultuurhistorische waarden van kastelen en hun omringende cultuurlandschap bevorderen. Daarbij gaat het zowel om de feitelijke toestand van gebouwen, parken, lanen en vijvers, als om plannen die particulieren, gemeenten en andere overheden voor de omgeving ontwikkelen. De SLK wil en moet hierbij samenwerken met eigenaren en andere belangenorganisaties.

2. beleving van het cultuurgoed in het heden: kennis vergaren en kennis verspreiden.

Om de Limburgse kastelen letterlijk dan welk figuurlijk toegankelijk te maken voor een zo groot mogelijk doelgroep, is het verzamen en verspreiden van kennis essentieel. Dit is dan ook een kernactiviteit van de SLK.

3. het erfgoed als onderdeel van een toekomstige ontwikkeling.

De maatschappelijke overtuiging groeit dat cultuurhistorische waarden moeten worden beschermd met een open oog en oor voor nieuwe ontwikkelingen. Of anders gezegd, de maatschappelijke waardering voor conserverend behoud heeft aan belang ingeboet ten opzichte van 'behoud door ontwikkeling'.  

Deze drie manieren om met het gebouwd erfgoed om te gaan moeten in onze visie met elkaar in balans zijn.