herinrichting landgoed Reijmersbeek

Op 22 februari heeft de Stichting een voorstel gelanceerd voor een verantwoorde herinrichting van het landgoed Reijmersbeek bij Nuth. Dit nadat de stichting al medio mei 2017 aandacht had gevraagd voor de zeer ingrijpende gevolgen van de aansluiting van de Parkring op de A76. Het voorstel is opgenomen in een brief aan zowel het College van GS als aan het College van B&W.

Met deze brief doen wij een voorstel om in elk geval de herinnering aan dit unieke landgoed, dat
een zeer oude ontginning betreft, levend te houden. Het complete grondgebied liep van de kasteelvijvers in het Geleenbeekdal over de bouwlanden op de zuidwestelijke helling tot het bos en
de grindgroeve op het plateau. Reijmersbeek had zodoende het hele scala van de middeleeuwse
landbouwhuishouding, gelegen tussen 70 en 120 meter boven NAP, onder de voeten.

Dit alles werd verbonden door een kaarsrechte, meer dan één kilometer lange weg tussen twee
vloedgraven op de rug van de zuidwestelijke hellingen. Ooit vormde deze weg een laan, die van de
kasteelpoort uitging en als holle weg eindigde in een voetpad naar de zessprong met kruis op de top
van het plateau.

Ons voorstel is om deze aslijn blijvend te reconstrueren met behulp van een of meerdere
bomenrijen, voor zover deze lijn horizontaal tussen alle nieuwe (weg)-elementen nog aanwezig is,
tussen verticaal één meter boven en één meter onder het oorspronkelijke maaiveld ter plaatse. De
bomenrij zal dus onregelmatig worden onderbroken en bij twee rijen waarschijnlijk ook verschillend
zijn, hetgeen het visuele effect vergroot. Vanwege dit laatste is het noodzakelijk dat bijvoorbeeld
binnen 100 meter van deze lijn geen concurrerende (boom)-beplanting wordt aangebracht of
gehandhaafd. Alleen zo kan de lijn als een soort “landart” de herinnering aan dit eeuwenoude
cultuurhistorische domein levend houden.

De lijn is circa één kilometer lang en wordt alleen de eerste 500 meter versneden door nieuwe
wegaanleg. Deze eerste vijfhonderd meter zal eigendom van provincie / gemeente zijn, inclusief een
traject van circa 100 meter voor de poort op het terrein van het kasteel. Op de laatste vijfhonderd
meter is de landweg nog geheel aanwezig; hier zal circa een halve ha grond moeten worden
aangekocht om dit cultuurhistorisch project te kunnen realiseren. De landweg kan als
landbouwkundige ontsluiting blijven functioneren. Als boomsoort stellen wij hierbij de zuil-eik voor
(quercus robur koster), een boom die zich optimaal presenteert, weinig schaduw en nauwelijks
wortelconcurrentie geeft.